Het was 1 december 2024, de stad was vol van winkelend publiek voor Sinterklaas en Kerstmis, maar daar had Het Amsterdams Gemengd Koor geen oog voor. Het grote concert, waar het koor ruim een half jaar naar toe had gewerkt, stond op het program: de Grosse Messe in c van Mozart (KV 427), voorafgegaan door drie prachtige werken van Mendelssohn.
Na een periode van intensief studeren en een mooie generale repetitie werd het tijd om het publiek te laten horen wat het koor en niet te vergeten de solisten, het Holland Symfonie Orkest en natuurlijk dirigent Paul Valk in huis hadden. En dat was veel, zoals ook het vele publiek in grote getale was opgekomen: een praktisch uitverkocht Concertgebouw. Het voelde als een beloning voor het harde werken.
Psalm 42 ‘Wie der Hirsch schreit’ van Mendelssohn stond geprogrammeerd als opening van het concert. Een werk waarvan hij zelf sprak als ‘…das beste scheint was ich in dieser Art componiert habe…’. Samen met de mooie vertolking door de sopraan Titia van Heyst als solist, maakte het koor er een ontroerende uitvoering van. Na het indringend gespeelde Andante uit het vioolconcert in e-mineur van Mendelssohn, uitgevoerd door Barbara Kurmann, was het tijd voor de als Engelse hymne gecomponeerde ‘Hör mein Bitten, Herr”. Ingezet door sopraan en begeleid door het orgel ( Rob Nederlof) voegde het koor zich in de mooie hymne. Langzaam werd de spanning opgebouwd onder aanvoering van een prachtige uitvoering van sopraan Maartje Rammeloo en samen met het orkest kwam de smeekbede om kracht en bijstand tot een einde.
Na de pauze was het tijd voor de ‘Grosse Messe’ van Mozart. Een mis waarvoor een grote inzet wordt verwacht van het koor; een inzet die grote zuiverheid (het acht stemmige ‘Qui tollis’) en accuratesse (‘Cum Sancto’ en ‘Sanctus’) vergt. Met de twee sopranen en tenor Stefan Kennedy, waarbij de bariton partij deels gezongen werd door de tenoren en de bassen van het koor, werd het een bijzondere uitvoering. Het koor was alert in de fuga’s, paste de dynamiek aan waar het nodig was, zoals in het Kyrie of het Gloria dat stralend werd gezongen. Na het indrukwekkende ‘Est incarnatus est’ prachtig vertolkt door Maartje Rammeloo en het wervelende, acht stemmige ‘Sanctus’ door het koor, vond het concert zijn mooie afsluiting in het ‘Benedictus’: ‘Hosanna in excelsis”. Dit alles onder leiding van de zeer gedreven en deskundige leiding van dirigent Paul Valk.
Een bijzondere middag, waarbij eens te meer is gebleken dat in een zaal waar zo veel professionele top zangers en musici optreden, ook de amateurkunst een plek moet blijven krijgen. De lokale cultuur, zo belangrijk voor de vele amateurbeoefenaars verdient een plaats op het podium. Juist deze groep, bedreigd door bezuinigingen waardoor concerten als deze bijna niet meer mogelijk zijn, laat zien wat muziek en zingen met mensen doet. Het was dan ook een ovationeel applaus van het talrijke publiek dat de uitvoerenden ten deel viel.
Elly Bart